சுதந்திரத்துக்கு முந்தைய பொருளதாரப் போக்குகள் -2

1939இல் இலங்கையின் பொருளாதாரம் ஒரு நூற்றாண்டுக்கு முன்னர் இருந்ததை விட மிகவும் வித்தியாசமாக இருந்த போதிலும், அது நீண்டகாலமாக நம்பியிருந்த ஏற்றுமதிப் பொருளாதார முறையுடன் இன்னும் நெருக்கமாக இணங்கியது. இந்நாட்டிற்கு ஒரு முயற்சி அனுபவமாக இருந்தது, ஒரு கட்டத்தில் ஏற்றுமதி வருவாய், 1926ஆம் ஆண்டு வருவாயின் 38 சதவீதமாகக் குறைந்தது. பெருந்தோட்டத் துறையின் விஸ்தரிப்பு மற்றும் அதனுடன் சென்ற வீதிகள், பாடசாலைகள், வைத்தியசாலைகள் மற்றும் ஏனைய பொது வசதிகள் திடீரென நிறுத்தப்பட்டன. 1935 மற்றும் 1936ஆம் ஆண்டுகளில் கடுமையான மலேரியா தொற்றுநோய் நாட்டைச் சூறையாடியது. ஆயினும் ஏற்றுமதிப் பொருளாதாரத்தில் கடந்த கால பொருளாதார வளர்ச்சியின் பலன்கள் இலங்கை வாழ்வின் பல அம்சங்களில் காணக்கூடியதாக இருந்தது. தனிநபர் வருமானம் கடந்த காலத்திலிருந்ததை விட அதிகமாக இருந்தது மற்றும் தெற்காசியப் பிராந்திய சராசரியுடன் மிகவும் சாதகமாக ஒப்பிடப்பட்டது. எழுத்தறிவு சுமார் 60 சதவீதத்திற்கு முன்னேறியது. மேலும் கல்வி மற்றும் சுகாதார அமைப்புகள் வலுவாகவும் வளர்ச்சியுடனும் இருந்தன.

1939ஆம் ஆண்டில், 800,000க்கும் மேற்பட்ட மாணவர்கள் நாட்டின் பாடசாலைகளில் சேர்க்கப்பட்டனர், இது பாடசாலைக்குச் செல்லும் வயதுடைய மொத்த மக்கள்தொகையில்
40 சதவீதத்தைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறது. இந்த கல்வி கற்பித்தலில் 21,000க்கும் மேற்பட்ட ஆசிரியர்கள் பணியாற்றினர். மாணவர்கள் அரசுப் பாடசாலைகள் மற்றும் தனியார் அரசு உதவி பெறும் பாடசாலைகளுக்கு இடையே சமமாகப் பிரிக்கப்பட்டனர். மிகக் குறைந்த எண்ணிக்கையிலான கூடுதல் உதவி பெறாத தனியார் நிறுவனங்களிலும் கலந்து கொண்டனர். நாட்டின் பாடசாலை அமைப்பு இந்த கட்டத்தில் உலகளாவிய கல்விக்கான பாதையில் கிட்டத்தட்டப் பாதியிலேயே இருந்தது. பார்த்தபடி, இந்த வளர்ச்சியில், அரசுப் பாடசாலைகளை (பெரும்பாலும் கிராமங்களில்) நிறுவுவதிலும், தோட்டங்களிலும் நகரங்களிலும் தனியார் பாடசாலைகளுக்கு உதவுவதிலும் அரசு முக்கிய பங்காற்றியது.

ஆசியத் தரத்தின்படி சுகாதார சேவைகளும் இதேபோல் மேம்பட்டன. 1939ஆம் ஆண்டில் இலங்கையில்
120 மருத்துவமனைகள் இருந்தன, இதில் 10,000 படுக்கைகள் இருந்தன, மக்கள் தொகையில் 500 பேருக்கு ஒன்று. அவற்றில் 400க்கும் மேற்பட்ட மருத்துவர்கள் பணிபுரிந்தனர், மேலும் 3,000 பேர் ஏனைய மருத்துவப் பணிகளில் பணியாற்றினர். மேற்கத்தியக் கல்வியைப் போலவே, மேற்கத்திய மருத்துவமும் கிராமப்புறங்களில் பரவியமை ஒரு சக்திவாய்ந்த பண்பாட்டு விளைவைக் கொண்டிருந்தது. பொருளாதாரம் தொடங்கவிருக்கும் மாற்றத்தின் காலகட்டத்திற்கு அடித்தளம் அமைக்க இது உதவியது.

அரசியல் துறையில் ஏற்பட்டுள்ள முன்னேற்றங்கள் குறித்தும் இங்கு ஒரு குறிப்பு சேர்க்கப்பட வேண்டும். 1931இன் டொனமூர் அரசியலமைப்பின் மூலம் தீவுக்கு வயது வந்தோருக்கான வாக்குரிமை மற்றும் கணிசமான அளவு உள்ளக சுயாட்சி வழங்கப்பட்டது. முப்பதுகளில் எதிர்கால அரசியல் தலைவர்களின் கரு உருவாகத் தொடங்கியது. 50 தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட உறுப்பினர்கள் மற்றும் பிரித்தானிய முடியின் 8 நியமன உறுப்பினர்களைக் கொண்ட ஒரு சட்ட அவை, உள் விவகாரங்களில் சட்டம் இயற்றுவதற்காக அமைக்கப்பட்டது மற்றும்
அதன் 7 உறுப்பினர்கள் உள்நாட்டு விவகாரங்களைக் கையாளும்
7 அமைச்சகங்களை நிர்வகிக்கும் கடமையை ஏற்றுக்கொண்டனர். உள்துறை, விவசாயம் மற்றும் நிலங்கள், உள்ளூர் நிர்வாகம், ஆரோக்கியம், தொழிலாளர், தொழில் மற்றும் வர்த்தகம், கல்வி மற்றும் தகவல் தொடர்பு மற்றும் பணிகள். இந்த அரசியலமைப்பு மாற்றத்தின் ஒரு விளைவு என்னவென்றால், பொருளாதாரத்தின் பல்வகைப்படுத்தல் மற்றும் சாத்தியமான தொழில் மயமாக்கலுக்கான ஆர்வம் புதிய தலைவர்களுடன் முன்னுக்கு வந்தது. 1934இல் வெளிவந்த இலங்கை வங்கி ஆணைக்குழுவின் அறிக்கை இந்தப் புதிய ஆர்வத்தைப் பிரதிபலித்தது. அது தொழில்துறை ஊக்குவிக்கப்பட வேண்டும், தோட்டங்களில் குறைந்துள்ள இலாபத்தைச் சீர்படுத்த வேண்டும், உள்நாட்டு வங்கியின் உருவாக்கம் அதன் வளர்ச்சிக்கு உதவும் போன்ற  கருத்துக்களுக்கு ஆதரவை வெளிப்படுத்தியது. ஆனால், இதற்குப் பாரிய ஆதரவு இருக்கவில்லை.

இந்நிலையில் இலங்கை வங்கி, ஒரு பொது-தனியார் கூட்டு நிறுவனமாக, பிரித்தானிய எதிர்ப்பின் பேரில் 1938இல் நிறுவப்பட்டது. 1920களில் ஆங்கிலேயர்களால் தொடங்கப்பட்டு இடைநிறுத்தப்பட்ட லக்சபான நீர்மின் திட்டப் பணிகள் 1937இல் மீண்டும் தொடங்கப்பட்டது. இது காற்றழுத்த தாழ்வு நிலையால் கைவிடப்பட்டது. பல முன்னோடியான மாதிரி  ஆலைகள் அமைக்கப்பட்டன மற்றும் திட்டமிடப்பட்ட தொழில் மயமாக்கல் திட்டம் வேகமெடுக்கத்  தொடங்கியது. இரண்டாம் உலகப் போரில் இந்த முன்னேற்றத்தில் தலையிட்டது.
இவ்வாறு, 1930களில் உறுதியான சில முன்னேற்றங்கள் நிகழ்ந்தன.

ஆனாலும், விவசாய அமைச்சு தனக்கு வேண்டுமெனக் கேட்டுப் பெற்ற
டி.எஸ்.சேனாநாயக்க, தனது தனிப்பட்ட அரசியல் நலன்களுக்காகச் செயலாற்றத் தொடங்கினார். அவர் உலர் வலயத்தில் விவசாயிகளைப் பரந்தளவில் மீள் குடியேற்றுவதற்கான திட்டங்களை உருவாக்கினார். இதற்கு கடந்தகால வரலாற்றைத் திணைக்களத்தினர். அனுராதபுர இராச்சியத்தின் விவசாயச் செழுமை பற்றிப் பேசினார். இதன் பின்புலத்தில் இனவாதம் தொட்ட
தெளிவாக இருந்தது. ஆனால், நீர்ப்பாசன முறைகள் முழுமையாகச் சீரழிந்த உலர்வ லயத்தில் திட்டமிடப்படாத சிங்களக் குடியேற்றங்கள் பாரிய பிரச்சனைகளை உருவாக்கின. அதைச் சரிசெய்ய
நாட்டின் பொருளாதார சேமிப்பிலிருந்து கணிசமான பணம் செலவானது.

1930களில் உருவாகத் தொடங்கிய மாற்றத்தின் பலன்கள் நாற்பதுகளில் முழு முதிர்ச்சி அடைந்தன. அந்த தசாப்தத்தின் மூன்று வளர்ச்சிகள் முக்கியமானவை,
(1) ஏற்றுமதி பொருளாதாரத்தின் பாரம்பரிய சகாப்தத்தை முடிவுக்குக் கொண்டு வந்தது,
(2) நிச்சயமற்ற எதிர்காலத்திற்கு மாறுவதற்கான காலகட்டத்திற்கு வழிவகுத்தன,
(3)இரண்டாம் உலகப் போர், சுதந்திரம் மற்றும் தீவின் மக்கள்தொகை வளர்ச்சியின் வடிவத்தில் புரட்சிகர மாற்றங்களைக் கொண்டு வந்தது.

1940களில் இலங்கையின் பொருளாதாரத்தில் இயங்கிய மூன்று பெரிய மாற்றச் சக்திகளில்,இரண்டாமுலகப் போர் அதன் நீண்டகால விளைவுகளில் சில வழிகளில் மிக முக்கியமானதாக இருந்தது. முப்பதுகளின் தேக்கநிலையுடன் பொதுவாக, இது பெரும்பாலும் கடந்த கால அனுபவத்தின் மறுபரிசீலனையாக இருந்தது. முதல் உலகப் போரைப் போலவே, இரண்டாம் உலகப் போரும் ஏற்றுமதி பொருளாதாரத்தின் வழக்கமான வளர்ச்சியை நிறுத்தியது, ஆனால், போர் நிறுத்தப்பட்ட பின்னர் பழைய பொருளாதார ஒழுங்கை மீண்டும் நிறுவக்கூடாது என்பதற்கான காரணத்தை அது வழங்கவில்லை. எவ்வாறாயினும், மறைமுகமாக, தெற்காசியாவில் பிரித்தானிய ஆட்சியின் முடிவை விரைவுபடுத்தியதன் காரணமாக, இலங்கையின் பொருளாதார வளர்ச்சியில் போர் ஒரு முக்கியமான அம்சமாக மாறியது.

இரண்டாம் உலகப் போரின் பொருளாதார விளைவுகள் பற்றிய மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கப் புள்ளிகளில் ஒன்று அவற்றின் பொதுவான நிலையற்ற தன்மை ஆகும். வழக்கமான இறக்குமதி பாய்ச்சலை மீண்டும் தொடங்குவதே இலங்கை அரசின் நோக்கமாக இருந்தது. ஆனால், மறுபுறம் போரினால் ஏற்பட்ட ஏற்றுமதித் தடைகளால், அரசாங்க மற்றும் தனியார் உற்பத்தி ஆலைகளில் பெரும்பகுதி சரிந்தது. கொள்கை வகுப்பாளர்களின் ஆரம்ப உந்துதல் வரிகள், செலவுகள் மற்றும் கட்டுப்பாடுகளின் போருக்கு முந்தைய கட்டமைப்பிற்குத் திரும்புவதாகும். இது மிகத் தவறான பொருளாதாரக் கொள்கைப் போக்குகளை எடுத்துக்காட்டுகிறது. இது சொல்கிற செய்தி வலுவானது. இலங்கையின் பொருளாதாரத்தை சுயசார்பின் அடிப்படையிலும், குறைந்த நுகர்வின் அடிப்படையிலும் வளர்த்தெடுப்பதற்குப் போர் ஏற்படுத்திக் கொண்ட நல்வாய்ப்பை இலங்கையின் கொள்கை வகுப்பாளர்கள் தவறவிட்டார்கள்.

1948இன் முற்பகுதி வரை இலங்கை முழு சுதந்திரத்தை அடையவில்லை, மேலும் இலங்கையர்கள் ஆட்சியின் முழுக் கட்டுப்பாட்டைப் பெற்ற பின்னரும், முப்பதுகளிலிருந்து குறிப்பிடத்தக்க வகையில் வேறுபட்ட பொருளாதாரத்தைக் கொண்டுவருவதற்கான விருப்பம் உருவாகி முழுமையாக வெளிப்படுத்தப்பட்டது. இதன் விளைவாக, நாற்பதுகளின் பிற்பகுதியில் விவசாய உற்பத்தியில் தேக்க நிலை மற்றும் தொழில்துறை உற்பத்தியில் சரிவு ஏற்பட்டது. இது சுதந்திர இலங்கையின் பொருளாதாரம் நிலையற்றதாகவும் நெருக்கடிக்கு ஆளாவதாகவும் இருக்கும் என்பதைக் காட்டின. சுதந்திரத்துக் முன்பிருந்தே சுய ஆட்சிக்கான வாய்ப்பைப் பெற்ற இலங்கையர்கள் நீண்டகால நோக்குடைய பொருளாதாரத் திட்டமிடலைச் செய்யத் தவறினர். ஏனெனில், அதிகாரத்திலிருந்த உயர் குடியினரே பெரும்பாலான அவசியமற்ற இறக்குமதிகளின் நுகர்வோராக இருந்தனர். தொய்வடைந்து வந்த ஏற்றுமதித் துறையின் இலாபங்களை அனுபவிப்போராக இருந்தனர். எனவே, அவர்களது நலன்களின் பார்வையிலேயே நாட்டின் நலன் நோக்கப்பட்டது. இது இன்றுவரைத் தொடர்கிறது.