தமிழரசுக் கட்சி ‘கிங் மேக்கர்’ ஆகுமா?

எம்.எஸ்.எம்.ஐயூப்

ஜனாதிபதி அனுரகுமார திசாநாயக்க தலைமையிலான தேசிய மக்கள் சக்தி,  நவம்பர் 14ஆம் திகதி நடைபெறும் பாராளுமன்றத் தேர்தலில் அறுதிப் பெரும்பான்மையைப் பெறுமா?

செப்டெம்பர் 21ஆம் திகதி நடைபெற்ற ஜனாதிபதித் தேர்தலில் அக்கட்சி பெற்ற வாக்குகளுக்கு மேல் பொதுத் தேர்தலில் அக்கட்சி வாக்குகளைப் பெறாவிட்டால் அதற்கு அறுதிப் பெரும்பான்மையைப்  பெற முடியாது.

ஆனால், நிச்சயமாக அக்கட்சியே மிகக் கூடுதலான வாக்குகளையும் மிகக் கூடுதலான பாராளுமன்ற ஆசனங்களையும் பெறும்.
ஜனாதிபதித் தேர்தலில் மாவட்ட ரீதியாக தேசிய மக்கள் சக்தி பெற்ற வாக்குகளையே பொதுத் தேர்தலிலும் பெற்றால் ஆசன பகிர்வு தொடர்பான அரசியலமைப்பின் சூத்திரத்தின் படி, அக்கட்சிக்கு 78 முதல் 80 வரையிலான ஆசனங்கள் கிடைக்கும்.

ஆயினும், அக்கட்சி 15 மாவட்டங்களில் முதலிடத்தைப் பெற்றதன் காரணமாக அதற்கு 15 போனஸ் ஆசனங்கள் கிடைக்கும். அதேபோல், தேசிய பட்டியல் மூலமாகவும் 
12 ஆசனங்கள் கிடைக்கும். 

அதாவது ஜனாதிபதி தேர்தலில் பெற்ற வாக்குகளையே பெற்றால் தேசிய மக்கள் சக்தி மொத்தமாக 105 முதல் 107 ஆசனங்களைப் பெற்றுக்கொள்ளும். அதாவது அறுதிப் பெரும்பான்மையை அடைவதற்கு அதற்கு ஏனைய கட்சிகளிடமிருந்து எட்டு அல்லது ஆறு உறுப்பினர்களின் உதவி அவசியமாகும். ஆனால், அடுத்தடுத்து தேர்தல்கள் நடைபெறும் போது முதல் தேர்தலில் வெற்றி பெற்ற கட்சியின் பக்கம் தான் அலை அடிக்கும். 

அதன்படி, ஜனாதிபதித் தேர்தல் வெற்றியால் உருவாகும் அலையின் உதவியால் சிலவேளை, தேசிய மக்கள் சக்தி அறுதிப் பெரும்பான்மையை அடையலாம். இந்த நிச்சயமற்ற நிலையால் ஏனைய கட்சிகள் மகிழ்ச்சி அடைய முடியாது. ஏனெனில், ஏனைய கட்சிகளுக்குத் தேசிய மக்கள் சக்தியின் ஆசன எண்ணிக்கையை நெருங்கவும் முடியாது. அனேகமாக சஜித் பிரேமதாசவின் ஐக்கிய மக்கள் சக்தியே இரண்டாவது இடத்தை கைப்பற்றிக் கொள்ளும். 

ஜனாதிபதித் தேர்தலில் அக்கட்சி பெற்ற வாக்குகளை அதற்கு எதிர்வரும் பொதுத் தேர்தலில் எவ்வகையிலும் பெற முடியாது. ஏனெனில், ஜனாதிபதித் தேர்தலின் போது, அதற்கு ஆதரவளித்த இலங்கை தமிழரசுக் கட்சி, பொதுத் தேர்தலில் தனித்துப் போட்டியிடுகிறது. எனவே, வடக்கு, கிழக்கு மாகாணங்களில் ஐக்கிய மக்கள் சக்தி மிகவும் மோசமான நிலைக்குத் தள்ளப்படும்.

சஜித்துக்கு இது கடந்த பொதுத் தேர்தலில் நடந்தது. 2019 ஜனாதிபதித் தேர்தலில் 55 இலட்சம் வாக்குகளைப் பெற்ற சஜித் பிரேமதாசவின் கட்சி  2020 பொதுத் தேர்தலில் 27 இலட்சம் வாக்குகளையே பெற்றது. பொதுத் தேர்தலில் தமிழரசுக் கட்சி தனியாகப் போட்டியிட்டமையே அதற்கு அன்றும் பிரதான காரணமாகியது. ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தோல்வியடைந்த கட்சியை நிலையற்ற வாக்காளர்கள் கைவிட்டுச் சென்றமை மற்றொரு காரணமாகும்.

இந்த நிலையில் ஐக்கிய மக்கள் சக்தி 2020 தேர்தல் போலவே பாராளுமன்றத்தில் சுமார் ஐம்பதுக்கும் அறுபதுக்கும் இடைப்பட்ட ஆசனங்களையே பெறும் என ஊகிக்க முடியும். ஆனால், ஜனாதிபதியின் தேசிய மக்கள் சக்தி அறுதிப் பெரும்பான்மையைப் பெறாவிட்டால் எதிர்க்கட்சிகளின் கூட்டுப் பலம் ஆளும் கட்சியின் பலத்தை பார்க்கிலும் அதிகரிக்கும் அபாயமும் இருக்கிறது. இது நாட்டில் பெரும் அராஜக தன்மையை உருவாக்கும். அரசாங்கத்தால் பாராளுமன்றத்தில் எந்த ஒரு சட்டத்தையும் நிறைவேற்றிக்கொள்ள ஜனாதிபதியால் முடியாமல் போய்விடும். 

நிறைவேற்றப்பட்ட பல விடயங்கள் அமுலாக்குவதை ஜனாதிபதியால் பல வழிமுறைகளில் முடியும். இதனால் பொருளாதார நெருக்கடி மீண்டும் உக்கிரமடைந்து மக்கள் பெரும் கஷ்டங்களை எதிர்நோக்க நேரிடலாம்.

தேசிய மக்கள் சக்தி தவிர்ந்த ஏனைய கட்சிகளுக்குத் தனித்து பாராளுமன்றத்தின் அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றிக்கொள்ள எவ்வகையிலும் முடியாது. தேசிய மக்கள் சக்தி அறுதிப் பெரும்பான்மை பெறாவிட்டால் அவை அனைத்தும் ஒன்று சேர்ந்தால் மட்டுமே அதிகாரத்தைக் கைப்பற்ற முடியும். அது சாத்தியமா? அனேகமாக மூன்றாவது அல்லது நான்காவது இடத்தை கைப்பற்றக்கூடிய தமிழரசுக் கட்சி அவ்வாறு இணையுமா? அல்லது ஆளும் ஜனாதிபதியின் கட்சியுடன் இணையுமா? எதைச் செய்தாலும் தேர்தலுக்குப் பின்னர் தமிழரசுக் கட்சி கிங் மேக்கராக மாறலாம். எனினும், அவ்வாறு தமிழரசுக் கட்சி தென்பகுதி கட்சிகளுடன் இணைவதாக இருந்தால் அதற்கான கொள்கை அடிப்படை என்ன?

இந்நாட்டில் தென் பகுதியைச் சேர்ந்த எந்தவொரு கட்சியும் வடக்கு கிழக்கு இணைப்பு, சமஷ்டி போன்ற தமிழ் கட்சிகளின் கோரிக்கைகளை ஏற்றுக் கொள்ளப் போவதில்லை. அக்கட்சிகளின் தலைவர்களாக இருக்கும் சிலர் தனி நபர்களாக அவற்றை ஏற்றுக் கொள்ளலாம். 

ஆனால், அரசியல் கட்சித் தலைவர்களாக அவர்களால் அவற்றை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. ஏனெனில், அவர்கள் அவ்வாறு செய்தால் தென்பகுதியைச் சேர்ந்த ஏனைய கட்சிகள், அவர்களைத் தேசத்துரோகிகளாக மக்கள் முன் சித்தரித்து அரசியல் லாபம் அடையும்.

அதாவது, குறைந்தளவிலான தமிழர்களின் வாக்குகளுக்காக அதிகளவான சிங்கள மக்களின் வாக்குகளை இழக்க அவர்கள் தயாராக இல்லை. 
தமிழர்களின் கோரிக்கைகளை ஏற்றுக் கொள்வதானது அவர்களுக்கு அரசியல் தற்கொலையாகும். இந்த கோரிக்கைகள் விடயத்தில் தமிழ் தலைவர்களும் சிங்களத் தலைவர்களும் இணக்கம் காண்பதாக இருந்தால் ஒன்றில் தமிழர்கள் ஒரு படி இறங்கி வர வேண்டும். அல்லது சிங்களத் தலைவர்கள் ஒரு படி இறங்கி வர வேண்டும். இரு சாராரும் தற்போது இருக்கும் இடத்திலேயே இருந்தால் ஒருபோதும் இணக்கம் ஏற்படுவதில்லை. 

தமிழ் தலைவர்களில் ஒரு சிலராவது அவ்வாறு இறங்கி வரத் தயாரானால் ஏனைய தமிழ் கட்சிகள் அவர்களுக்குத் துரோகிப் பட்டத்தைச் சூட்டும். அதேபோல், சிங்களவர்களில் ஒரு சிலராவது இறங்கி வர முனைந்தால் அவர்களுக்கும் அதே நிலையை எதிர்நோக்க நேரிடும்.

2016 ஆம் ஆண்டு பிரதமர் ரணில் விக்ரமசிங்க தலைமையில் அப்போதைய அரசாங்கம் புதிய அரசியலமைப்பொன்றை நிறைவேற்ற முனைந்தது. இனப் பிரச்சினைக்குத் தீர்வு காண்பதும் அதன் நோக்கங்களில் ஒன்றெனக் கூறப்பட்டது. 

அதன் பிரகாரம், சமஷ்டி என்ற பதத்தைப் பாவிக்காது ஓர் இணக்கத்தை ஏற்படுத்திக்கொள்ளத் தமிழரசுக் கட்சி முயன்றது. அப்போது, ஏனைய தமிழ் கட்சிகள் தமிழரசுக் கட்சி சமஷ்டி முறையைக் கைவிட்டு விட்டது என்று கூச்சலிட்டன. அதேபோல், அரசாங்கம் சமஷ்டி முறையை மறைமுகமாக ஏற்றுக்கொண்டதாகவும் சிங்கள மக்களைக் காட்டிக்  கொடுத்ததாகவும் தெற்கில் பலர் கூக்குரலிட்டனர். இறுதியில் 2017 ஆம் ஆண்டு அம்முயற்சி கைவிடப்பட்டது.

தற்போதைய நிலையில், தெற்கில் சகல கட்சிகளும் மிகவும் பலவீனமாக இருக்கும் போது, அக்கட்சிகளால் தமிழர்களின் கோரிக்கைகளை எவ்வகையிலும் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது. பல தசாப்த கால போராட்டத்தின் பின்னர் மிகவும் கஷ்டப்பட்டு ஆட்சியைக் கைப்பற்றி மிகவும் கடினமானதொரு பொதுத் தேர்தல் களத்தில் இருக்கும் தேசிய மக்கள் சக்தி இச்சந்தர்ப்பத்தில் தமிழர்களின் கோரிக்கைகளை ஏற்று மீண்டும் அதிகாரத்தைப் பறிகொடுக்க முற்படும் என்றும் கருத முடியாது. அதாவது பொதுத் தேர்தலின் பின்னரும் தமிழ் கட்சிகள், தெற்கில் தேசிய மக்கள் சக்தி உள்ளிட்ட எந்தவொரு கட்சியுடனும் கொள்கை அடிப்படையில் இணைய முடியாது.

கொள்கை அடிப்படை இன்றி 2010 ஆம் ஆண்டு சரத் பொன்சேகாவுக்கும் 2015 ஆம் ஆண்டு மைத்திரிபால சிறிசேனவுக்கும் 2019 மற்றும் 2024 ஆம் ஆண்டுகளில் சஜித் பிரேமதாசவுக்கும் ஆதரவு அளித்தது போல் தமிழரசுக் கட்சி சிலவேளை எதிர்வரும் பொதுத் தேர்தலின் பின்னர் தேசிய மக்கள் சக்திக்கும் ஆதரவு அளிக்கலாம். எனினும், இருசாராருக்கும் இடையே செய்து கொள்ளப்பட்ட இரகசிய ஒப்பந்தம் என்ன என்று வழமைபோல் வடக்கிலும் தெற்கிலும் ஏனைய கட்சிகள் குழப்பத்தை ஏற்படுத்த முற்படும்.

ஏற்கெனவே ,அவ்வாறான இணக்கம் ஏற்படுவதைத் தடுப்பதற்கு ஸ்ரீலங்கா பொதுஜன முன்னணியின் சிலர் நடவடிக்கை எடுத்து வருகின்றனர். 

பொதுத் தேர்தலுக்குப் பின்னர் 2017 ஆம் ஆண்டு கைவிடப்பட்ட சமஷ்டி திட்டத்துக்கு உயிரூட்டத் திட்டமிடப்பட்ட உள்ளதாகவும் அதனைத் தடுக்க ரணில் விக்ரமசிங்கவை பின்பற்றுவோரோ அல்லது சஜித்தை பின்பற்றுவோரோ முன்வர மாட்டார்கள் என்றும் எனவே, தமது கட்சிக்கே சிங்கள மக்கள் வாக்களிக்க வேண்டும் என்றும் பொதுஜன முன்னணியின் வேட்பாளர் சட்டத்தரணி மனோஜ் கமகே அண்மையில் கூறியிருந்தார்.

இந்த நிலையில் தான் தமிழர்களின் இறைமையை உறுதிப்படுத்துங்கள் என்று தமிழரசுக் கட்சியின் முன்னாள் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் சிவஞானம் ஸ்ரீதரனும் தமிழ் மக்களைத் தேசமாக அங்கீகரித்தால் நாங்கள் உங்களோடு இணைந்து பயணிப்போம் என்று வட மாகாண முன்னாள் முதலமைச்சர் சி.வி.விக்னேஸ்வரனும் அண்மையில் ஊடகங்கள் மூலம் ஜனாதிபதியிடம் கூறியுள்ளனர். இவை நடைமுறை சாத்தியமற்ற கோரிக்கைகளாகவே இப்போதைக்குத் தெரிகிறது.

காணாமலாக்கப்பட்டோர் தொடர்பான பிரச்சனை மற்றும் ஜெனிவா பிரச்சினையும் இதே முட்டுக்கட்டையையே எதிர்நோக்கியிருக்கிறது. ஐ நா மனித உரிமை பேரவை அரச படைகளை மட்டுமே குற்றம் பிடிக்கப் போகிறது என்றதோர் கருத்து வடக்கிலும் தெற்கிலும் வேரூன்றியுள்ளது. எனவே எந்த அரசாங்கம் பதவியில் இருந்தாலும் பொறுப்புக்கூறல் விடயத்தில் அது பின்வாங்குகிறது.ஆனால், அரசியல் கைதிகளை விடுதலை செய்வதிலோ போர்க் காலத்தில் தோன்றிய தமிழ் மற்றும் முஸ்லிம் மக்களின் காணிப் பிரச்சினைகளைத் தீர்ப்பதிலோ அரசாங்கத்துக்கு அவ்வாறான சிக்கல்கள் இல்லை. தேசிய மக்கள் சக்தி அரசாங்கம் உடனடியாக இவற்றையாவது தீர்க்க வேண்டும்.

10.23.2024