சமாதானத்திற்கான போரரசியல் - 4

தெ.ஞாலசீர்த்தி மீநிலங்கோ

1994-1995இல் ஆரம்பிக்கப்பட்ட பேச்சுவார்த்தை முயற்சிகள் குமாரதுங்கவின் அரசியல் முன்னேற்றமாகக் கருதப்படலாம். 

புலிகளுடனான பகைமையை முடிவுக்குக் கொண்டுவருவதற்கான உறுதிப்பாட்டைத் தற்காலிகமாகப் பாதுகாப்பதன் மூலம், குமாரதுங்க தனது விமர்சகர்களை மௌனமாக்குவதற்குத் தனது அரசியல் மூலதனத்தைத் திரட்டிக் கொள்ள முடிந்தது. 
குமாரதுங்க, புலிகளின் ஆத்திரமூட்டலின் கீழ், தனது சமாதான சார்பு அரசியல் பிரசாரத்தில் உறுதியாக இருந்தார். ஆனால், தொடர்ச்சியாக அதைச் சீரழிப்பதற்கான நடவடிக்கைகளில் புலிகளும் எதிர்க்கட்சியினரும் ஈடுபட்டனர். இதனால் அவர் அமைதிக்கு மாற்றான ஒரு தீர்க்கமான இராணுவப் பிரசாரத்தில் இறங்கினார். அவரது தலைமையின் கீழ், அரசாங்கப் படைகள் போர்க்களத்தில் ஏராளமான ‘அரசியல் மதிப்புமிக்க’ இராணுவ வெற்றிகளைப் பெற்றன.

அரச மற்றும் தனியார் ஊடகங்களைப் பயன்படுத்துவதன் மூலம், இராணுவப் போர்க்களத்திற்கு வெளியே தென்பகுதியில் பெரும்பான்மையாக வாழும் பெரும்பான்மை சிங்கள மக்களுக்கு இந்த வெற்றிகரமான அனுபவங்களைக் கொண்டு வருவதன் மூலம் அரசாங்கம் இந்த இராணுவ வெற்றிகளைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள முடிந்தது. 
இந்த நேரத்தில், ஐ.தே.க.- ஸ்ரீ.ல.சு.க. அரசியல் போட்டியின் வெளிப்படையான வெளிப்பாடுகளில் ஒன்று, ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் தலைவர் ரணிலுக்கும்  குமாரதுங்கவிற்கும் இடையில் அடிக்கடி ஏற்பட்ட தனிப்பட்ட மோதல்களாகும். 

இரு தரப்பினரும் ஒருவரையொருவர் விலக்கிக் கொள்ள, சமாதான பேச்சுவார்த்தைகளில் ஈடுபடுவதற்கு புலிகளின் ஆதரவைப் பெற விரும்பினர்.

விக்ரமசிங்கவிற்கும் குமாரதுங்கவிற்கும் இடையிலான அரசியல் போட்டி, முழு சமாதான முன்னெடுப்புகளுக்கும் மிகவும் சேதத்தை ஏற்படுத்தியது, அவர்களுக்கு இடையே ஒரு அரசியல் உடன்படிக்கையின்படி பேச்சுவார்த்தை நடத்தப் பிரிட்டிஷ் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் லியாம் ஃபோக்ஸ் தானாகவே முன்வந்ததை அவர்கள் ஏற்றுக்கொண்டனர்.
மேலும், இனப்பிரச்சினைக்கு இருதரப்பு தீர்வு காணவும் அவர்கள் ஒப்புக்கொண்டனர். லியாம் ஃபாக்ஸ் உடன்படிக்கையின் முக்கிய உட்பிரிவுகளின் பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வு காண ஒரு கூட்டுறவு அரசியல் சூழலை வளர்ப்பதை இலக்காகக் கொண்டிருந்தன.

இந்த ஒப்பந்தம் காகிதத்தில் நன்றாகத் தோன்றினாலும், உண்மையில் அது விக்ரமசிங்கவுக்கும் குமாரதுங்கவுக்கும் இடையிலான கூட்டுறவு உறவில் எந்த முன்னேற்றத்தையும் காட்டவில்லை. இத்தனை முயற்சிகள் இருந்தபோதிலும், இறுதியில் லியாம் ஃபாக்ஸ் உடன்படிக்கை குமாரதுங்கவிற்கும் விக்கிரமசிங்கவிற்கும் இடையிலான தனிப்பட்ட-அரசியல் போட்டியைச் சமாளிக்க அர்த்தமுள்ள எதையும் சேர்க்கவில்லை.

 2000 இல் பாராளுமன்றத்தில் சமர்ப்பிக்கப்பட்ட குமாரதுங்கவின் அரசியலமைப்பு வரைவுக்கு ஆதரவளிப்பதாக ஐ.தே.கவின் தலைமை தனது வாக்குறுதியைக் காப்பாற்றாதபோது, ​​பகைமையின் தொடர்ச்சி இன்னும் அப்பட்டமாக மாறியது. அனைத்து அரசியலமைப்பு மாற்றங்களையும் உள்ளடக்கியதாக குமாரதுங்க தன்னால் முடிந்ததைச் செய்த போதிலும், அதற்கான ஆதரவைத் தர ஐ.தே.க. தலைமை தவறியது. 

குமாரதுங்கவின் இந்த வரைவானது  ஐ.தே.க. அங்கம் வகிக்கும் அரசியலமைப்புச் சீர்திருத்தச் செயல்முறையை மேற்பார்வையிட நியமிக்கப்பட்ட பாராளுமன்றத் தெரிவுக்குழுவால் முன்மொழியப்பட்டது. ஐ.தே.கவின் ஆதரவுடனேயே இந்த வரைபு இறுதிசெய்யப்பட்டது. விடுதலைப் புலிகளின் தலைமையும் குமாரதுங்கவின் முயற்சிகளை முடக்கத் தொடங்கிய நேரத்தில், குமாரதுங்கவுக்கு யூ.என்.பியின் துரோகம் வந்தது. ஒட்டுமொத்தமாக, வடக்கில் இராணுவப் போர்க்களத்திலும், சிங்கள அரசியல் உயரடுக்கின் அரசியல் போர்க்களத்திலும் இந்த பல்வேறு காட்சிகள் குமாரதுங்கவின் பிரபலமான அரசியல்-சமாதான திட்டத்தைப் பாதித்தன. 

புலிகளுடனான பேச்சுவார்த்தை மேசையில் கிடைத்த வெற்றியின் ஆரம்பக் காட்சிகள் சிங்களவர்களிடமிருந்து அங்கீகாரத்தைப் பெற்றிருந்தன. ஆனால், அதைத் தொடர இயலாமல், புலிகளின் தலைமையும் தனது இராணுவ நடவடிக்கைகளைத் தீவிரப்படுத்தியதானது, தெற்கில் அரசியல் நெருப்பிற்கு மேலும் எரிபொருளைச் சேர்த்தது. 

தெற்கில் ‘அமைதியான வழிகளில் சமாதானம்’ என்ற குமாரதுங்கவின் கருப்பொருள் பெற்றிருந்த மக்கள் அங்கீகாரம் மிகப்பெரிய பின்னடைவைக் கண்டது. புலிகளின் மூன்றாவது, போர் பிரகடனம், வடக்கில் இராணுவத் தாக்குதல்களைத் தொடுத்தது, மற்றும் இலங்கை கடற்படையின் பெறுமதியான கடற்படைக் கப்பல்கள் மூழ்கடிக்கப்பட்டது ஆகியவை சமாதானத்திற்கான இறுதி நம்பிக்கையையும் விட்டுவிடவில்லை. 

எனவே, குமாரதுங்க புலிகளுக்கு எதிராக ஒரு பெரிய தாக்குதலுக்கு உத்தரவிடுவதன் மூலம் பதிலடி கொடுக்க முடிவு செய்தார். 

யாழில் அவர்கள் கட்டுப்பாட்டிலிருந்த பகுதிகளிலிருந்து புலிகளை முற்றாக விரட்டியடித்ததன் மூலம், குமாரதுங்க தனது தீவிரமான இராணுவ நடவடிக்கைகளை நியாயப்படுத்தினார்.
ஆரம்பத்தில், போர்க்களத்தில் ஏற்பட்ட இந்த திருப்பம் குமாரதுங்கவிற்கும் அவரது நோய்வாய்ப்பட்ட கூட்டணி அரசாங்கத்திற்கும் மிகவும் தேவையான அரசியல் நன்மைகளைக் கொண்டு வந்தது. 

அதே நேரத்தில், அவை ‘அமைதியான வழிகளில் சமாதானம்’ என்ற முந்தைய பொது தார்மீக நிலைப்பாட்டிற்கு எதிராக நிலைப்பாட்டை உறுதி செய்தது.
இந்த ஆரம்ப வெற்றிகள் அரசாங்கப் படைகளால் உறுதிப்படுத்தப்பட்ட போதிலும், மூன்றாவது ஈழப்போரின் இறுதியில் அரச படைகளுக்கும் புலிகளுக்கும் இடையிலான இராணுவ வெற்றிகளின் ஒட்டுமொத்த இருப்புநிலை அரசாங்கத்திற்குச் சாதகமானதாக இருக்கவில்லை.

உதாரணமாக, யாழில் முன்னர் புலிகளின் கட்டுப்பாட்டிலிருந்த பகுதிகளை அரச படைகள் மீளக் கைப்பற்றிய போதிலும், ‘ஓயாத அலைகள்’ என்ற பதாகையின் கீழ், புலிகள் தொடர்ச்சியான இராணுவத் தாக்குதல்களைத் தொடுத்ததால் விரைவில் இந்தப் பகுதிகள் முற்றுகைக்கு உட்பட்டன. 

புலிகள் இராணுவப் போர்முனையில் மேலும் மேலும் வெற்றியீட்டிய நிலையில், பொருளாதார இலக்குகள் உட்பட தெற்கு நோக்கி தமது இலக்குகளை விரிவுபடுத்தி ஆக்ரோஷமான தாக்குதல்களை வெற்றிகரமாக முன்னெடுத்தனர்.

இலங்கை மத்திய வங்கியில் நடத்தப்பட்ட குண்டுவெடிப்பு இலங்கையெங்கும் அதிர்வலைகளை உருவாக்கியது. இத்தாக்குதலில் நூற்றுக்கும் அதிகமான பொதுமக்கள் கொல்லப்பட்டனர், ஆயிரத்து நானூறு பேர் காயமடைந்தனர். நாட்டின் ஒரே சர்வதேச விமான நிலையம் மீதான தாக்குதல் ஆகியவை தேசிய பொருளாதாரத்தைப் பாதித்தன. பொருளாதார ரீதியில் முக்கியமான இலக்குகளுக்கு அப்பால், 1998இல் புலிகள் நாட்டின் மிகவும் புனிதமான பௌத்த தலமான கண்டியில் உள்ள ‘தலதா மாளிகை| மீதும் பாரிய குண்டுத் தாக்குதலை நடத்தினர், அங்கு புத்தரின் பல் வைக்கப்பட்டுள்ளது. 

குறிப்பாக இத்தாக்குதல் பெரும்பான்மை சிங்கள-பௌத்தர்கள் மத்தியில் சீற்றத்தை ஏற்படுத்தியது, அவர்கள் புலிகளுடனான குமாரதுங்கவின் சமாதான திட்டங்கள் குறித்து கடுமையான சந்தேகங்களைக் கொண்டிருக்கத் தொடங்கினர்.

தெற்கு அரசியல் மற்றும் போர்முனையிலிருந்து வரும் இந்த அழுத்தங்களின் கீழ், குமாரதுங்க,‘சமாதான வழிகளில் சமாதானம்’ என்ற தனது முந்தைய நிலைப்பாட்டை, ‘வரையறுக்கப்பட்ட யுத்தத்தினால் சமாதானம்’ என மாற்ற வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. 

அவர் தனது சொந்த இராணுவ ஆலோசகர்களிடமிருந்து வெற்றி பெறுவதற்கான எந்த உறுதியையும் பெறவில்லை என்றாலும், அவரது பிந்தைய நிலைப்பாட்டிற்கு மகத்தான மதிப்புமிக்க அரச வளங்களைத் தியாகம் செய்ய வேண்டியிருந்தது. புலிகளுடன் ஒரு மட்டுப்படுத்தப்பட்ட போருக்குச் செல்வதன் மூலம், குமாரதுங்க சமாதானத்திற்காக அரச வளங்களை மட்டுமல்ல, கஷ்டப்பட்டுச் சம்பாதித்த தார்மீகக் கூட்டத்தையும் தியாகம் செய்யத் தயாராக இருந்தார். இராணுவ மோதல்கள் அதிகரித்த நிலையில், கண்காணிப்பு நடவடிக்கைகள் மற்றும் சோதனைச் சாவடிகளின் எண்ணிக்கையை அதிகரிக்க குமாரதுங்க நாடு தழுவிய கூடுதல் நடவடிக்கைகளுக்கு உத்தரவிட்டார்.

இந்நடவடிக்கைகள் பாதுகாப்புக் காரணங்களுக்காகத் தவிர்க்கவியலாதாகிற்று. புலிகளின் செயற்பாடுகளைக் கட்டுப்படுத்தும் இந்த நடவடிக்கைகளின் கீழ் மிகவும் பாதிக்கப்பட்ட சாதாரண தமிழர்கள் மத்தியில் பொதுஜன முன்னணி அரசாங்கம் செல்வாக்கிழந்தது. 

1999இல் குமாரதுங்க மீது, புலிகள் நடத்திய தாக்குதலுக்குப் பிறகு, குமாரதுங்காவின் ஒரு கண்ணைக் குருடாக்கும் வகையில் படு காயங்களுடன் அவர் உயிர் பிழைத்ததையடுத்து, போர்க்களத்தில் இராணுவ மோதல் புலிகளுக்கும் குமாரதுங்கவிற்கும் இடையில் தனிப்பட்டதாக மாறியது. 

புலிகள் குமாரதுங்கவை படுகொலை செய்ய முயற்சித்தமை, தெற்கில் உள்ள பெரும்பான்மையினரிடமிருந்து அவருக்குத் தனிப்பட்ட அனுதாபத்தைப் பெற்ற போதிலும், 2000இல் யாழ். ஆனையிறவில் அரசாங்கத்தின் பிரதான இராணுவத் தளத்தைப் புலிகள் கைப்பற்றியபோது,  இந்த அனுதாபங்கள் விரைவில் கலைந்தன. இந்த நிகழ்வுகள், புலிகள் உடனான அரசியல் தீர்வை இலக்காகக் கொண்ட குமாரதுங்கவின் அரசியலமைப்புப் பொதியை பொது மக்களுக்கு விற்பனை செய்வதை இன்னும் கடினமாக்கியது.

தனிப்பட்ட முறையில் குமாரதுங்கவின் தலைமை மற்றும் அவரது அரசியல் நம்பகத்தன்மையைக் குறை மதிப்பிற்கு உட்படுத்தும் சந்தர்ப்பத்திற்காகக் காத்திருந்த அவரது அரசியல் எதிரிகளின் விமர்சனங்களுக்கு குமாரதுங்க ஆளாகினார். 

இதனால் சுதந்திரத்துக்குப் பிந்தைய இலங்கையின் மிகவும் முற்போக்கான அரசியல் தீர்வாகக் கருதப்பட்ட உத்தேச அரசியலமைப்பு வரைபானது காற்றோடு போனது.

10.04.2024